قلعه سرخ دهلی که با نام لال قلعه دهلی نیز شناخته می‌شود، جواهری با ارزش، بازمانده از دوران مغول‌ها است.
در سال ‏‏1638 ، شاه جهان ، پنجمین امپراطور مغول ، پایتخت امپراطوری خود را از آگرا به شهر تازه ساخته شده دهلی – که شاه جهان ‏آباد می نامیدند – تغییر داد
پسر شاه جهان که پس از او بر تخت نشست، مسجد مروارید یا موتی مسجد را به قلعه افزود. همچنین او شخصی بود که به دو ورودی اصلی قلعه سرخ دهلی برج هایی دفاعی افزود. پس از مرگ این پادشاه، دیگر رونق و شکوه از قلعه رنگ باخت.
ورودی تاثیرگذار قلعه با نام دروازه لاهور که حتی از دروازه‌ی دهلی هم بزرگ‌تر است، توسط امپراتور برای جشن‌های تشریفاتی استفاده می‌شد.
دروازه دهلی یا دیلی دروازه هم دومین دروازه قلعه سرخ دهلی است که بسیار شبیه به دروازه لاهوری ساخته شده است. در دو طرف جلوی این دروازه دو مجسمه فیل بزرگ قرار داده اند.
سومین دروازه به نام دروازه آبی که در میان دیواره های جنوب شرقی قلعه ساخته شده، در واقع کوچکترین دروازه ی قلعه است که روی رودخانه ساخته شده است. هر چند که طغیان های رودخانه ظاهر آن را تغییر داده است اما همچنان نام خود را حفظ کرده است.
ساختمان دیوان خاص بنای بسیار باارزشی است که با سنگ های مرمرین حکاکی شده تزئین شده است. در گذشته سقف را با نقره ساخته بودند که امروز چوب جای آن را گرفته است. تخت طاووسی که در این سالن نصب شده بود، توسط نادرشاه افشار غارت شد و به ایران آورده شد.
در ماه های بین اکتبر (آبان) تا مارچ (فروردین) را می توان بهترین زمان برای بازدید قلعه دانست؛ چرا که آب و هوا بسیار مساعد و خنک است. در فصل زمستان هر چند که هوا سرد است اما باز هم گردشگران هنگام بازدید از این بنای تاریخی دهلی، اذیت نشده و از تماشای قلعه لذت می برند.